تاثیر پیش‌دارو بر شدت درد و وضعیت همودینامیک بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر

زمینه و هدف: آنژیوگرافی به‌عنوان یک اقدام تهاجمی تنش‌زا علاوه بر درد منجر به بروز تغییرات متعدد همودینامیک می‌شود. برای کاهش این عوارض در اغلب موارد از پیش‌داروهای مختلف استفاده می‌شود، اما در مورد میزان اثربخشی آن‌ها اجماع نظر وجود ندارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر پیش‌دارو بر شدت درد و وضعیت همودینامیک بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر انجام شد. مواد و روش‌ها: کارآزمایی بالینی حاضر با مشارکت بیماران کاندید آنژیوگرافی عروق کرونر مراجعه‌کننده به بیمارستان‌ گنجویان شهر دزفول در سال 1390 انجام شد. 102 بیمار به روش در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در 3 گروه 34 نفره قرار گرفتند. گروه اول 4 میلی‌گرم کلرفنیرامین وریدی، گروه دوم 5 میلی‌گرم دیازپام وریدی و گروه سوم 2 میلی‌گرم نرمال‌سالین وریدی را 30 دقیقه قبل از آنژیوگرافی به‌عنوان پیش‌دارو دریافت کردند. شدت درد و وضعیت همودینامیک بیمار در بازه قبل، حین و پس از آنژیوگرافی به دفعات مورد بررسی و ثبت قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از ابزار دیداری سـنجش درد (VAS) و فرم ثبت وضعیت همودینامیک جمع‌آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری کای‌‌دو، آنالیز واریانس یک‌طرفه، فریدمن، کروسکال والیس و آزمون آنالیز اندازه‌های تکراری تحت نرم‌افزار آماری 19 SPSS انجام شد. یافته‌ها: پس از آنژیوگرافی درد بیماران در هر سه گروه افزایش یافت (0/001>P)، اما این تفاوت بین گروه‌ها معنی‌دار نبود. پس از آنژیوگرافی فشارخون، ضربان‌قلب و تعداد تنفس بیماران کاهش یافت (0/001>P). این تفاوت تنها در رابطه با فشارخون سیستولیک (0/03=P)، دیاستولیک (0/02=P) و ضربان قلب(0/04=P) بیماران در 15 دقیقه چهارم بعد از آنژیوگرافی بین گروه‌ها معنی‌دار بود.  نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، تفاوت قابل توجهی بین انواع پیش‌دارو بر شدت درد و وضعیت همودینامیک بیماران وجود ندارد. پیشنهاد می‌شود تاثیر پیش‌داروها در سایر اقدامات تهاجمی مورد بررسی قرار گیرد.